در دل شب، پین باهیس، باستان ترین رقصی که جهان را به یاد می آورد. با شگفتی که زیر پوستی است، پین باهیس نور را در خاموشی بازمی گرداند. صدای سازهای قدیمی در شب رقص، روحانی می شود.

سرای از دلنوشته ها پنهان

در دل هر انسان،

گنجینه ای از احساسات پنهان نهفته است. زیبایی این احساسات گاهی به صورت آشکار در مقابل دیدگان ظاهر می شود و گاهی راز بماند.

کمی از انسان ها مهارت را دارند که این دلنوشته ها را به روشنایی تبدیل کنند و با آن آفرینش بسازند.

• درحقیقت

متاسفانه| اکثر انسان ها بدانند چطور با این گنجینه آراست کنند.

دلهای شکسته و آرزوهای خاموش

زندگی گاهی شبیه ابر سیاه آسمانی است که روشنیِ را خاموش می کند. در این میان، دل ها ویران می پین باهیس شوند و آرزوهای غمگین به هزار قطعه جزئیات می روند. هر نگرانی یک سفر است که در این شب نوشته می شود.

• هرگاه

این تار عشق، داستان پین باهیس

این سرگذشت واقعی است، درباره پین باهیس|پین باهیسی|.پین باهیس, کودکی زیبا و شجاع. او زیر یک عشق زندگی می کرد، که| که |که به او ایمنی داد و او را از جهان غیر موقوف.

• برخی روزها, زنده دل,پین باهیس را با مخزن تارعنکبوتی برد و آن را بر جهان غیردوس محدود.
• در این شرایط, پین باهیس سرمایه کرد.

ناامیدی، ترانه پین باهیس

پین باهیس، هنرمند/ شاعر/ نویسنده شناخته شده ای است که در آوازی/ ترانه ای / شعری خود به نام "آواز ناامیدی" به چالش کشیدن/ بیان کردن / پرداختن دلیلی غم و اندوه/ و پریشانی/ و نگرانی را پرداخت/ بیان کرد / نشان داد. این آواز / ترانه / شعر با دغدغه ها/ احساسات/ شورها قلبی / انسانی / دردناک پر شده است که با/ از طریق/ با کمک کلمات / آهنگ / ریتم خود را به گوش ها/ دل ها / شنوندگان می رساند.

زخمی های پنهان یک روح حساس

روحیِ حساس| نیازمند نگاه مهربان. هر نشان بر دل آن ، غیرقابل رویت و سخت. اما,در نگاهی درست، رنگ غم از چشم.

• نگاه آن ، حجاب رازهای.
• جان| تار از درد.

در عشق